گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو: با اصابت گلوله به سر شهید شده است؛ آن هم همین دیروز مصادف با سالروز شهادت بی‌بی دوعالم.
«محمد زور» را می‌گویم مأمور پلیس شهرستان گلشن سیستان و بلوچستان که در عملیات بامدادی مبارزه با قاچاقچیان مواد مخدر به درجه رفیع شهادت نائل شد؛ مأمور پلیسی که از همسر و دختر ۷ ساله خود گذشت تا نکند ۴۱۰ کیلو تریاک وارد کشور شده و نوجوانان و جوانان را به دام اعتیاد بکشاند.
داستان فداکاری، از خودگذشتگی و جوانمردی مردان پلیس قصه تازه‌ای نیست؛ حکایت لحظه‌ها و ساعت‌ها و روز‌ها و شب‌هایی است که می‌آید و می‌رود و در تک تک ثانیه هایش همین ماموران پلیس هستند که بی هیچ منتی جان خود را در طبق اخلاص گذاشته و سینه ستبر می‌کنند در برابر هر آنچه بدی و پستی و نامردی است تا نکند شروری تیزی بکشد؛ از خدا بی خبری دست درازی و تعرض کند و اراذلی آرامش مردم را خدشه دار کند.
حکایت مردان پلیس در این روز‌ها مصداق همان مجاهدان فی سبیل الله است که رهبری مدالش را بر سینه شان آویخت؛ مردان گمنامی که در آشوب‌ها و ناآرامی‌های اخیر برای دفاع از جان و مال و هستی مردم ساعت‌ها در خیابان‌ها و معابر و میادین ایستاده و حرف و حدیث و حتی ضربات چاقو و تیزی و اصابت ساچمه و گلوله را به جان خریدند، اخم نکرده و حرفی نزده و اجازه ندادند عده‌ای فرصت طلب و خود فروخته آسایش و آرامش مردم را بهم بریزند.
داستان شهادت مردان پلیس هم انگار تمامی ندارد؛ هر روز با یک حکایت جدید! یکبار در نقطه صفر مرزی در برخورد با اشرار مسلح؛ درست مثل سرباز دهه هشتادی مرزبانی «سید مرتضی حسینی» که در منطقه مرزی ننور برای دفع حمله متجاوزان و جلوگیری از نفوذ آنان به کشور با گلوله اشرار مسلح به شهادت رسید یا «داود عبدالهی» فرمانده یگان امداد مریوان که در مقابله با اغتشاشگران مسلح شهید شد؛ یا «محسن رضایی» که در پی انفجار و حریق خودروی یگان تکاوری در حمله گروهک تروریستی آسمانی شد؛
و شهیدی دیگر نیز همچون «فرید کرم پور» که در تصادف عمدی خودروی «محمد قبادلو» با تیم موتورسوار یگان امداد و ضربه شدید به سر و له‌شدگی بافت مغز به شهادت می‌رسد؛ آن هم بدون هیچ احساس شرمندگی از سوی قاتل_ محمد قبادلو_ چراکه در مسیر انتقال به محل وقوع جنایت برای بازسازی صحنه جرم در ماشین اعلام می‌کند که اصلا پشیمان نبوده و اگر باز هم برگردد این کار را تکرار می‌کند!
اما روایت ماموران پلیس در ناآرامی‌های اخیر، نمایش مظلومیت مردانی است که به جای سلاح جنگی با پینت بال و گلوله‌های پلاستیکی و صد البته با افتخار و غیرت و مردانگی و تعصب سینه ستبر کردند در برابر اغتشاشگران گستاخ تا دندان مسلح؛ آشوبگرانی که از انواع تیزی و چاقو و قمه و کلت و کلاشینکف گرفته تا نارنجک و دوش پرتاب مجهز بوده و آمده بودند تا به خیال خام خود کشور را به تاراج ببرند؛ زهی خیال باطل!
۶۲ مأمور پلیس از ابتدای سال تاکنون شهید شده اند آن هم در ماموریت‌های مختلف از برخورد با قاچاق ارز، کالا، سلاح و مهمات و مواد مخدر گرفته تا مقابله با گروهک‌های تروریستی و متجاوزان مرزی و مبارزه با سارقان و اراذل و اوباش و مزاحمین نوامیس و ۱۲ مأمور هم در ناآرامی‌های و اغتشاشات اخیر.
روحشان شاد!
نظرات کاربران